நீங்களுமா சாரு நிவேதிதா அல்லது கருத்து சுதந்திரம்

சமூக பிரச்சனைகள் பற்றி அடிக்கடி தனது கருத்துகளை வெளிப்படையாக சொல்லிபருபவர் எழுத்தாளர் சாரு நிவேதிதா. விஜய் டிவியில் இடம்பெறும் நிகழ்வுகளில் அடிக்கடி இவர் கலந்து கொள்ளுபவர் இவர். அப்படி இவர் கலந்து கொள்ளும்போதெல்லாம் இவரை அறிமுகப்படுத்த “மனதில் பட்டதை பட்டவர்த்தனமாக சொல்லக்கூடிய எழுத்தாளர் சாரு நிவேதிதா அவர்கள்” என்று நீட்டி முழக்கி சொல்லப்படுவது உண்டு. காஷ்மீர் பிரச்சனை பற்றி (அஸாதி அஸாதி), சட்டக் கல்லூரி கலகம் பற்றியும் வேறு விடயங்கள் பற்றியும் உயிர்மையில் இவர் எழுதிய அரசியல் கட்டுரைகள் பலத்த கவனத்தை பெற்றவை. ஆனால் இலங்கை பிரச்சனை பற்றி இவர் அண்மையில் பெரிதாக எதையும் எழுதவில்லை. எனக்கு தெரிந்தவரை 6 மாதங்களுக்கு முன்னர் இணையத்தில் எழுதப்பட்ட ஒரு கட்டுரையை தவிர ஈழப்பிரச்சனை பற்றிய எந்த பதிவும் இவரால் மேற்கொள்ளப்படவில்லை (குறிப்பாக கடந்த இரண்டாண்டுகளில்). இந்த நிலையில் இன்று ”இலங்கையில் இருந்து” என்ற தலைப்பில் கொழும்பில் இருந்து தருண்யன் என்பவர் எழுதிய கடிதம் இவரது வலைத்தளத்தில் பதிவேற்றப்பட்டுள்ளது. இதுவரை சாருவின் எதிர்வினை அல்லது பதில் இடப்படவில்லை. இந்த நிலையில் சாருவின் கருத்தும் இதுவா அல்லது கருத்து சுதந்திரத்தின் அடிப்படையில் தருண்யனின் பதிவிடப்பட்டு இனி அது பற்றிய எதிர்வினை ஆற்றப்படுமா என்ற கேள்வி எழுகின்றது.

தருண்யன் முன்வைக்கும் கருத்துகள் தர்க்க ரீதியில் பலமானவை। ஆனால் அந்த தர்க்கங்கள் இரண்டுதரப்பாரையும் நோக்கி எழுப்பப்பட்டவையா என்ற கேள்வி எழக்கூடிய வகையில் அவரது கடிதம் அமைந்துள்ளது. இலங்கையில் நடைபெரும் பிரச்சனைகளை தமிழகத்தில் இடம்பெறும் உணர்ச்சியூட்டும் பேச்சுகள், கலகங்கள், எதிர்ப்புகள் போன்றவற்றால் மட்டும் நிறைவேற்றி வைக்கமுடியாது என்பது உண்மை. ஆனால் செய்தி தணிக்கை பலமாக அமுல் படுத்தப்பட்டுள்ள இலங்கையில் இடம்பெறும் பிரச்சனைகள் நோக்கி தமிழக, இந்திய மற்றும் உலக மக்களின் கவனத்தை ஈர்க்க இது போன்ற போராட்டங்கள் உதவும் என்பதில் எந்த ஐயமுமில்லை. எனது அலுவலகத்தில் முன்னர் ஒரு சிங்களவர் பணிபுரிந்து வந்தார். அவர் பிறநாடுகளை சேர்ந்த சக ஊழியர்களிடம் எல்லாம் இலங்கை சிங்களவர்களுக்கு மட்டுமே சொந்தமான நாடு. அங்கு வாழும் எல்லா தமிழர்களும் தேயிலை தோட்டங்களில் பணிசெய்ய இந்தியாவில் இருந்து அழைத்து வரப்பட்டவர்கள், வட பகுதியில் நடைபெறும் எல்லா கற்பழிப்புகளையும் தமிழர்களே செய்துவிட்டு ராணுவம் மீது போட்டு விடுகின்றனர் என்கிற வகையில் உண்மைக்கு முற்றிலும் புறம்பான பல செய்திகளை கூறியிருந்தார். இதையே அவர்களும் பரவலாக நம்பி வந்தனர். அண்மையில் எமது அலுவலகத்தை அண்டிய பகுதிகளில் தமிழ் இளைஞர்கள் இலங்கையில் நடைபெறும் இன அழிப்பு பற்றியும் சுதந்திரத்துக்கு பின்னர் இலங்கையில் தமிழருக்கு நடைபெற்ற அநீதிகள் மற்றும் இலங்கை வரலாற்றில் தமிழரின் பங்கு போன்றவற்றை வழங்கியபோது போர்த்துக்கீஸ், கயணா, யூத இனங்களை சேர்ந்த சிலர் தாம் முன்னர் தெரிவித்த கருத்துகளுக்காக என்னிடம் மன்னிப்பு கேட்டனர். இது போன்ற விளைவுகளை வித்திட்டு வைத்தது தமிழகம் தரும் தார்மீக ஆதரவுதான்.

நமக்கான கரிகாற் பெருவளவனை தேடுகின்றோமா என்றும் மக்கள் அழிவை தடுக்க வேறேதும் மார்க்கங்கள் இல்லையா என்றும் கேள்விகள் எழுப்பப்பட்டுள்ளன. ஆனால் இலங்கையில் இப்போது உள்ள நிலையை சற்று பார்க்கவேண்டும். கடந்த சில வாரங்களாக வைத்தியசாலைகளையும், அம்புலன்ஸ் வாகனங்களையும் சேதமாக்கியுள்ளது அரசாங்கம். அது தவிர பாதுகாப்பு வலயம் என்று சொல்லப்பட்ட இடங்களை நோக்கியும் தொடர்ச்சியான குண்டு தாக்குதல்கள் நடைபெற்றுள்ளன. இப்படியான நிலையில் மக்களின் மீது தொடர்ச்சியாக செய்யப்படும் இன அழிப்பு நடவடிக்கைகள் பற்றி ஏன் எந்த நாடும் இதுவரை குரல் எழுப்பவில்லை?. அவர்களுக்கான அடிப்படை மருத்துவ உதவிகளாவது சரியாக நடைபெறுகின்றதா என்ற கேள்விகளுக்கெல்லாம் சரியான பதில்கள் இருக்கின்றதா?. மக்களை விடுதலைப்புலிகள் மனித கேடயங்களாக பயன்படுத்துகின்றனர் என்ற குற்றச்சாட்டு பலரால் முன்வைக்கப்படுகின்றது. இதே சமயம், இலங்கை ஒரு சிங்கள நாடு, சிறுபான்மையினர் எமக்கு கீழே வாழலாம் என்றும், துட்ட கைமுனுவின் காலம் மீண்டும் திரும்பிவிட்டது என்றும் சிங்கள தலைவர்கள் பகிரங்கமாகவே அறிக்கை விட்டுக்கொண்டிருகின்ற நிலையில் விடுதலை புலிகள் அனுமதித்தால் கூட மக்கள் ராணுவ கட்டுப்பாட்டுக்குள் போவார்களா என்ற கேள்விக்கும் யாரிடமும் பதில் இல்லை. ராணுவ கட்டுப்பாட்டு பிரதேசத்தில் அண்மையில் தமிழ் இளைஞர்களும் யுவதிகளுமாக நூற்றுக்கணக்கானோர் கொல்லப்பட்டிருக்கின்றதாக சிங்கள மக்களே குற்றம் சுமத்தியுள்ள நிலையில் ராணுவ கட்டுப்பாட்டுக்குள் வரும் மக்களுக்கு என்ன சதவீதம் பாதுகாப்பு அல்லது உயிர்வாழும் உரிமை வழங்கப்படும் என்பது விடையே இல்லாத வினா. போராளிகளை விடுதலைப்புலிகள் கட்டாயமாகவே போராட்டத்தில் சேர்க்கின்றனர் என்று குற்றம் சாட்டும் அதேவேளை போராளி குடும்பத்தினர் எல்லாரையுமே ராணுவம் புலிகளாகவே பார்க்கின்றது. இதில் இருக்கும் முரண் நிச்சயம் கவனிக்கப்படவேண்டும். விடுதலைப்புலிகள் போராளிகளை கட்டாயமாக/பலவந்தப்படுத்தி போராட்டத்தில் இணைத்தால் ராணுவம் அந்த போராளிகள் குடும்பம் மீது அனுதாபம் தானே காட்டவேண்டும்; அப்படியிருக்க ஏன் ராணுவம் அவர்களையும் புலிகளாகவே பார்க்கின்றது? விடுதலப்புலிகள் பாவிக்கும் எல்லா ஆயுதங்களும் ராணுவத்தினரிடம் இருந்தே பெறப்பட்டவை என்பது இலங்கைத் தமிழ் மக்கள் நகைச்சுவையாக சொல்லும் ஒரு செய்தி. அதுபோல விடுதலைப் புலிகளுக்கான மக்கள் ஆதரவும் ராணுவத்தினராலேயே அதிகரிக்கப்பட்டது என்று வருங்காலம் பதிவு செய்யும்.


(2)


ஈழப்போராட்டம் பற்றிய கருத்து சுதந்திரம் பற்றிய நோக்கிலேயே இந்த கடிதம் இருந்திருக்குமானால், இலங்கையில் கருத்து சுதந்திரம் எப்போது செத்துவிட்டது. இது பற்றி ஷோபாசக்தி, இரயாகரன் போன்றவர்கள் நிறைய எழுதிவிட்டார்கள்। நிறையப்பேர் எழுதாமல் நண்பர்களிடம் மட்டும் பேசிக்கொண்டுள்ளனர்। “எல்லாக் கருத்தையும் வளர விடக்கூடாது” என்று சிலர் சொல்லலாம், ஆனால் அதைத்தான் “எல்லாருமே” (ராணுவம், விடுதலைப்புலிகள், இதர தமிழ் குழுக்கள்) கூறுகின்றனர்। ஷோபா சக்தியின் கொரில்லா நாவலில் வரும் ஒரு பேராசிரியர் கருத்து சுதந்திரம் பற்றி அடிக்கடி கூறுவார்। ஒருமுறை பேராசிரியரின் மனைவி பற்றி ஒருவர் கருத்து தெரிவிக்க (பேராசிரியரின் மனைவியுடன் உடலுறவு கொள்வது தன் ஆசை என்று) அந்தோனிதாசன் அவரை தாக்க முற்பட பேராசிரியர் அது அவனின் கருத்து சுதந்திரம் என்று சொல்லி சமாதானம் செய்வார். பிற்பாடு அதே பேராசிரியர் தனது மனைவி இன்னொருவனுடன் உடலுறவில் ஈடுபட்டார் என்றறிந்து கொலை கூட செய்கிறார். இது பற்றி எனது நண்பன் ஒருவன் அண்மையில் சொன்னபோது பின் நவீனத்துவ இலக்கியங்களில் அடிக்கடி மேற்கோள் காட்டப்படும் ”ஆசிரியன் இறந்துவிட்டான்” என்ற ரொலான் பார்த்தேஸ் Roland Barthesன் (தகவலை தந்துதவிய டிஜே தமிழனுக்கும் அந்நியனுக்கும் நன்றிகள்) வரிகளைதான் இங்கே நினைவு கூறவேண்டும் என்றேன். பொய் சொல்லாதே என்பது ஒரு பொது அறம். ஆனால் எல்லாருமே ஏதாவது ஒரு சமயத்தில் நிச்சயமாக பொய் சொல்லியிருப்பர். அதற்காக பொய் சொல் என்பதை எவரும் அறமாக்குவது இல்லைதானே. கருத்து சுதந்திரம் என்பது ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் இருக்கின்ற அடிப்படை உரிமை. தனிமனித சுதந்திரம். அது எங்கே மீறப்பட்டாலும் அது மிகுந்த கண்டனத்துக்கும் விமர்சனத்துக்கும் உள்ளாக்கப்படவேண்டியது. இதில் ஒரு வித மாற்றுக் கருத்துக்கும் இடமிருக்ககூடாது. ஏனென்றால் கருத்து சுதந்திரம் மறுக்கப்படுகின்ற சமுதாயத்தில் தனிமனிதனின் கேள்வி கேட்கும் உரிமை மறுக்கப்படுகின்றது. அவன் அடிமையாக்கப்படுகின்றான். பாஸிஸம் தலை தூக்குகின்றது. இலங்கையில் இன்றைய யுத்த சூழலில் இப்படியான நிலை நிலவுகின்றது என்பது நடு நிலையாளர்கள், நடுநிலையாளர்கள் என்று சொல்லி வருபவர்கள், ராணுவ ஆதரவாளர்கள் மற்றும் புலி ஆதரவாளர்கள் என்று அனைவருமே சொல்லுகின்ற் குற்றச்சாட்டு. விடுதலைப் புலிகள் மீதும் இந்த குற்றச் சாட்டு நிலவுகின்றது. அதே நேரம் தமிழ் மக்கள் அனைவரையுமே புலிகள் என்று கூறி ஒரு இன அழிப்பில் சிங்கள ராணுவம் ஈடுபட்டிருக்கின்ற நேரத்தில் விடுதலைப் புலிகளை நிராகரிப் பவர்களிடம் விடுதலைப்புலிகளுக்கு மாற்றாக நடைமுறைச் சாத்தியமான வேறேதும் ஒரு தீர்வு இருக்கின்றதா என்ற கேள்வி முக்கியமானது. ஒரு சமூக அலகுக்கான மாற்றீடு உருவாகும்வரை அதை விமர்சிப்பவன் கூட அந்த அலகை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டிய கட்டாயம் இருக்கின்றது.